Is mise Katie McGreal, bunaitheoir an chomhlachta Solas Relaxation.
Tá mé ag iarraidh cabhrú le tuismitheoirí, múinteoirí agus páistí mothú níos suaimhní agus sásta le gur féidir leo níos mó sult agus spraoi a bhaint as an saol. Is breá liom nuair a fheicim páistí ag baint suilt as na ranganna agus iad ag foghlaim scileanna aireachais le cabhrú leo a n-intinní a chiuniú. Bainim an-sult as na tuismitheoirí a fheiceáil ag foghlaim scileanna nua lena bpáistí agus an aidhm atá agam ná cabhrú le daoine teaghlaigh agus bailte sona agus síochanta a chruthú le gur féidir leo níos mó sult agus spraoi a bheith acu.
Chaith mé an-chuid ama taobh istigh de mo chloigeann agus mé ag fás aníos agus ní áit deas a bhí ann. Bhí sé an-diúltach agus bhí mo smaointe ar fad an-diúltach ach, níor thuig mé gur mo smaointe a bhí ann. Shíl mé go díreach go bhfuil an saol an-diúltach agus gur gnáthrud é sin. Chreid mé an méid a dúirt m’intinn agus níor dúirt sé aon rud maith mórán, go háirithe fuaim féin!
Iriseoir a bhí ionam nuair a bhí mé sna 20aidí agus trí lionsa na hiriseora bhí an saol diúltach, níos measa fiú! Drochscéalta, brú agus iomaíocht leis an scéal a chur amach roimh daoine eile agus seo an aisling. Bhí mé ag iarraidh a bheith i m’iriseoir ó go raibh mé óg agus sin an post a bhí agam, ba cheart go mbeadh mé sásta, nár cheart?
Ar an taobh amuigh, bhí cuma iontach ar mo shaol. Bhí post maith agam, bhí go leor cairde agam, bhí saol sóisialta an-mhaith agam (b’fhéidir rómhaith!) ach níor mhothaigh mé sásta.
Níor thuig mé cén fáth.
Ba cheart go mbeadh mé sásta ach bhí mé 100% cinnte nach raibh agus b’in é an fhirinne!
Mhol cara liom triail a bhaint as aireachas. Thosaigh mé ag freastáil ar ranganna uair go leath uair sa tseachtain agus gan moill, b’in an chuid is fearr den tseachtain. Ní féidir liom cur síos cruinn a thabhairt duit ar an bhfaoiseamh agus an sásamh a bhfuair mé ó na ranganna sin. Níor fiú thuig mé go raibh m’intinn chomh gnóthach sin ach chomh luath is a thuig mé agus chomh luath is a mhothaigh mé an síocháin a bhí ann nuair a bhí na smaointe ciúnaithe agam bhí a fhios agam nach rachainn ar ais agus thuig mé go raibh orm an mothú agus an faoiseamh seo a thabhairt go daoine eile freisin.
Tá mé ag iarraidh go dtuigfidh gasúir an lae inniu go bhfuil an ciúineas agus an síochán seo ar fáil dóibh anois agus nach bhfuil orthu fanacht go dtí go mbeidh siad sna 20aidí len é sin a thuiscint. Tá mé ag iarraidh go mbeidh aithne níos fearr ar ghasúir orthu féin ná a bhí agamsa orm féin agus go bhfuil a fhios ag tuismitheoirí nach bhfuil orthu díreach maireachtáil faoi strus agus faoi bhrú an t-am ar fad. Tá mé ag iarraidh go mbeidh scileanna agus cleasanna ag múinteoirí gur féidir leo seomraí ranga ciúin agus síochánta agus spraoiúla a bheith acu.
Creidim gur féidir linn domhan a chruthú thart ar spraoi, sult agus sásamh in ionad é a bheith cruthaithe ag an strus, brú agus scéalta agus smaointe diúltacha agus tá mé ag iarraidh cabhrú leis an tógáil sin.
Tá mé ag iarraidh cabhrú le tuismitheoirí, múinteoirí agus páistí mothú níos suaimhní agus sásta le gur féidir leo níos mó sult agus spraoi a bhaint as an saol. Is breá liom nuair a fheicim páistí ag baint suilt as na ranganna agus iad ag foghlaim scileanna aireachais le cabhrú leo a n-intinní a chiuniú. Bainim an-sult as na tuismitheoirí a fheiceáil ag foghlaim scileanna nua lena bpáistí agus an aidhm atá agam ná cabhrú le daoine teaghlaigh agus bailte sona agus síochanta a chruthú le gur féidir leo níos mó sult agus spraoi a bheith acu.
Chaith mé an-chuid ama taobh istigh de mo chloigeann agus mé ag fás aníos agus ní áit deas a bhí ann. Bhí sé an-diúltach agus bhí mo smaointe ar fad an-diúltach ach, níor thuig mé gur mo smaointe a bhí ann. Shíl mé go díreach go bhfuil an saol an-diúltach agus gur gnáthrud é sin. Chreid mé an méid a dúirt m’intinn agus níor dúirt sé aon rud maith mórán, go háirithe fuaim féin!
Iriseoir a bhí ionam nuair a bhí mé sna 20aidí agus trí lionsa na hiriseora bhí an saol diúltach, níos measa fiú! Drochscéalta, brú agus iomaíocht leis an scéal a chur amach roimh daoine eile agus seo an aisling. Bhí mé ag iarraidh a bheith i m’iriseoir ó go raibh mé óg agus sin an post a bhí agam, ba cheart go mbeadh mé sásta, nár cheart?
Ar an taobh amuigh, bhí cuma iontach ar mo shaol. Bhí post maith agam, bhí go leor cairde agam, bhí saol sóisialta an-mhaith agam (b’fhéidir rómhaith!) ach níor mhothaigh mé sásta.
Níor thuig mé cén fáth.
Ba cheart go mbeadh mé sásta ach bhí mé 100% cinnte nach raibh agus b’in é an fhirinne!
Mhol cara liom triail a bhaint as aireachas. Thosaigh mé ag freastáil ar ranganna uair go leath uair sa tseachtain agus gan moill, b’in an chuid is fearr den tseachtain. Ní féidir liom cur síos cruinn a thabhairt duit ar an bhfaoiseamh agus an sásamh a bhfuair mé ó na ranganna sin. Níor fiú thuig mé go raibh m’intinn chomh gnóthach sin ach chomh luath is a thuig mé agus chomh luath is a mhothaigh mé an síocháin a bhí ann nuair a bhí na smaointe ciúnaithe agam bhí a fhios agam nach rachainn ar ais agus thuig mé go raibh orm an mothú agus an faoiseamh seo a thabhairt go daoine eile freisin.
Tá mé ag iarraidh go dtuigfidh gasúir an lae inniu go bhfuil an ciúineas agus an síochán seo ar fáil dóibh anois agus nach bhfuil orthu fanacht go dtí go mbeidh siad sna 20aidí len é sin a thuiscint. Tá mé ag iarraidh go mbeidh aithne níos fearr ar ghasúir orthu féin ná a bhí agamsa orm féin agus go bhfuil a fhios ag tuismitheoirí nach bhfuil orthu díreach maireachtáil faoi strus agus faoi bhrú an t-am ar fad. Tá mé ag iarraidh go mbeidh scileanna agus cleasanna ag múinteoirí gur féidir leo seomraí ranga ciúin agus síochánta agus spraoiúla a bheith acu.
Creidim gur féidir linn domhan a chruthú thart ar spraoi, sult agus sásamh in ionad é a bheith cruthaithe ag an strus, brú agus scéalta agus smaointe diúltacha agus tá mé ag iarraidh cabhrú leis an tógáil sin.